Paphiopedilum charlesworthii
(Rolfe) Pfitzer 1895
Podrodzina: Cypripedioideae Podrodzaj: Paphiopedilum Sekcja: Paphiopedilum

|
Foto: © Greg Allikas - www.orchidworks.com. Wszelkie prawa zastrzeżone. |
|
Paphiopedilum charlesworthii
Synonim: Cypripedium charlesworthii Rolfe, Cordula charlesworthii (Rolfe) Rolfe.
Występowanie:
Birma (obecnie Myanmar). Paphiopedilum charlesworthii spotyka się w stanie Shan w pobliżu granicy z Tajlandią i Chinami. Moore, pierwszy odkrywca tych storczyków, podał o spotkaniu tych roślin 40 km na południowy-zachód i 64 km na północ od jeziora Inle. Rosły tam na wysokich, stromych, pojedynczych wierzchołkach, zwykle na zachodnich lub północno-zachodnich zboczach na wysokościach 1200-1600 m. Zwykle znajdowano je w cieniu, z korzeniami mocno przyczepionymi do skał, ale czasem spotykano je także rosnące na bardziej eksponowanych stanowiskach w szczelinach nagich skał.
Klimat:
Skrajne zanotowane temperatury to 34°C i 0°C. Średnia wilgotność waha się od 50% zimą do ponad 80% latem i jesienią. Opady od 3 mm przez całą zimę do 330 mm w sierpniu Średnie temperatury (dzień/noc) od 22,2/7,2°C w styczniu do 28,9/17,8°C w maju. Okres kwitnienia: Kwitnie przez cały rok, z maksimum w październiku.
Uwagi różne:
Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych pochodzi z doniesień hodowców. W naturze rośliny kwitną zwykle jesienią.
Uwagi dotyczące hybryd:
Liczba chromosomów wynosi 2n = 26. Gatunek ten jest rzadko stosowany w hybrydyzacji.
Informacje o roślinie i kwiatach:
Wielkość i typ rośliny:
Jest to średniej wielkości, do 25 cm, sympodialny storczyk naskalny lub naziemny.
Pseudobulwy/łodyga:
Brak.
Liście:
Kilka na każdy przyrost. Każdy, języczkowatego kształtu, liść ma 20-25 cm długości. Liście są błyszczące, zielone z purpurowymi kropkami lub mozaikowaniem przy podstawie i na spodniej stronie.
Kwiatostan:
Pojedynczy pęd kwiatowy o długości około 15 cm wyrasta ze środka dojrzałego, 1- lub 2-letniego przyrostu. Jest on jasnozielony, gęsto poznaczony kasztanowymi plamkami i pokryty krótkimi włoskami. Pochewka kwiatowa ma ok. 2,5 cm długości, a zalążnia 3,8 cm długości.
Kwiaty:
Na każdym pędzie kwiatowym wyrasta jeden, trwały, okazały kwiat o średnicy do 8 cm. Kwiaty te są trwałe, a będą utrzymywały się jeszcze dłużej, jeśli w czasie kwitnienia rośliny będą w chłodniejszym i ocienionym miejscu. Prawie okrągły płatek grzbietowy, o średnicy ok. 5 cm jest różowo-czerwony z ciemniejszymi żyłkami rozchodzącymi się od podstawy. Znacznie mniejszy, eliptyczny płatek dolny ma 2,5 cm długości i jest poznaczony jasnożółtymi plamkami i jasnopurpurowymi żyłkami. Jego spodnia strona jest pokryta krótkimi włoskami. Płatki okółka wewnętrznego są w zasadzie poziomo rozpostarte i lekko zakrzywione. Mają do 4 cm długości i są zielonkawo-brązowe z ciemnozielonymi żyłkami. Warżka o kształcie odwróconego hełmu ma około 4 cm długości i 3 cm szerokości. Jest różowawo-brązowa z ciemniejszymi żyłkami. Biała podstawa komory pyłkowej jest mniej lub więcej jajowata, nieco wklęsła przy brzegach, a w pobliżu środka ma zakrzywiony ząb w kształcie rogu.
Tłumaczenie: Grażyna Siemińska |
----------------- U P R A W A ----------------
| |
Temperatura: |
Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.
Latem średnie temperatury dnia wynoszą 24-25°C, a nocy 18°C, z amplitudą 6-7°C. Najcieplejszym okresem jest wiosna poprzedzająca porę deszczów monsunowych. Wtedy średnia temperatura dnia wynosi 27-29°C, nocy 16-17°C, z amplitudą dobową 13-18°C. |
Światło: |
18000-25000 luksów. Lepiej rosną przy stosunkowo jasnym, ale rozproszonym świetle i dużym ruchu powietrza. |
Podlewanie: |
Przez 6 miesięcy w okresie od późnej wiosny do jesieni opady deszczu są obfite. Następnie gwałtownie następuje 4-6 suchych miesięcy i nie ma praktycznie pory przejściowej. Rośliny w uprawie powinny być intensywnie podlewane od wiosny do wczesnej jesieni, z lekkim tylko przesychaniem podłoża pomiędzy kolejnymi podlewaniami. Nie należy jednak dopuszczać do tego, aby podłoże stało się zleżałe lub nasiąknięte. Późną jesienią podlewanie należy stopniowo ograniczać. |
Nawożenie: |
W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień lub co dwa tygodnie 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców zaleca używanie nawozu o wyższej zawartości azotu, np. 30-10-10, jeśli rośliny są posadzone w podłożu z kory. Niektórzy hodowcy zalecają także stosowanie jesienią nawozów z mniejszą ilością azotu a wyższą fosforu, co pobudza rośliny do kwitnienia w następnym sezonie i pozwala dojrzeć nowym przyrostom przed okresem suszy. Aby uniknąć gromadzenia się osadów mineralnych w okresie silnego nawożenia, zaleca się przepłukiwanie podłoża co kilka tygodni. Przepłukiwanie jest szczególnie ważne tam, gdzie woda jest silnie zmineralizowana. Najpierw należy normalnie roślinę podlać aby rozpuścić nagromadzone sole, a po około godzinie przepłukać podłoże wodą w ilości równej dwukrotnej objętości pojemnika. |
Podłoże: |
Powinno być przewiewne i przepuszczalne, ale umożliwiające zatrzymywanie pewnej ilości wody. Większość hodowców używa podłoża składającego się z drobnych lub średnioziarnistych kawałków kory sosnowej zmieszanych z perlitem lub innymi zatrzymującymi wilgoć dodatkami. Często dodaje się do podłoża pocięte kawałki mchu torfowca, szczególnie w suchszych miejscach uprawy o niskiej wilgotności powietrza. Większość hodowców stosuje obecnie plastikowe doniczki. Wielu hodowców poleca polepszenie drenażu poprzez powiększenie istniejących otworów i wykonanie dodatkowych. Łatwo to wykonać przez wypalenie lutownicą dodatkowych otworów. Rośliny można przesadzać o różnych porach roku, najlepiej jednak robić to wczesną wiosną, co pozwala na odzyskanie pełnej formy i ukorzenienie się przed nadejściem lata. Po przesadzeniu podstawa rośliny powinna znajdować się około 2,5 cm poniżej brzegu pojemnika i 1,3 cm poniżej powierzchni podłoża. Jeśli podłoże opadnie i ukaże się bryła korzeniowa, trzeba dosypać nieco więcej substratu w celu jej zakrycia, aby zabezpieczyć nowo powstające w tym miejscu przyrosty. Rośliny powinny być przesadzane zanim podłoże zacznie się rozkładać. Zwykle wykonuje się to zimą lub wiosną po zakończeniu kwitnienia. |
Wilgotność powietrza: |
80-85% od lata do jesieni, zmniejsza się do 50-55% zimą i wiosną. |
Okres spoczynku: |
Średnia temperatura zimą wynosi w dzień 22-24°C, nocą 7-8°C, z różnicą dobową 13-16°C. Pomimo iż w czasie zimy przez 4 do 6 miesięcy opady deszczu są niskie, to rosa i nocne mgły dostarczają dodatkowej wilgoci. Najsuchsza pora, kiedy nie ma nawet rosy ani mgieł, trwa około 2 miesiące. W uprawie nie można zrezygnować z podlewania roślin w okresie zimowym, należy je jednak bardzo ograniczyć. Uprawiane rośliny należy lekko podlewać co dwa tygodnie, a w międzyczasie okazyjnie zraszać wczesnym rankiem. Podlewanie jest najbardziej korzystne podczas dłuższych okresów jasnej, słonecznej pogody. Rośliny powinny być utrzymywane w nieco bardziej suchych warunkach przez okres około 1-2 miesięcy pod koniec zimy lub na początku wiosny. Mogą wtedy wysychać pomiędzy podlewaniami, ale nie mogą pozostawać suche zbyt długo. Nawożenie należy wtedy zredukować lub nawet całkowicie wyeliminować aż do momentu, kiedy na wiosnę wznawia się obfitsze podlewanie. Zima i wiosna to pory roku, kiedy w siedliskach tych roślin jest najwięcej dni bezchmurnych. Należy wtedy zapewnić uprawianym roślinom maksymalną możliwą dawkę światła, aby tylko nie poparzyć liści. Uprawiający te rośliny podają, że wydaje się, iż roślinom jest dość obojętna długość zimowego spoczynku, nie ma też wymaganej koniecznej minimalnej temperatury. Ważne jest, aby nocne temperatury w zimie były niższe od letnich o ok. 11°C. Nowe przyrosty dojrzewają czasem nawet dwa lata i dopiero w następnym roku wytwarzają kwiaty. | | |